Yüzüm Yerde

Yüzüm

Yüzüm yerde

Yüzüm yerde ve yer

Un. Kendini öğüten kentten artık
Yeryüzü artığı eski bir yüzün
Bir yüzü kendine dönmüş bir yüzü geçmiş kendinden

Öğütülmüş bir kentten kendi kendine

“Serdiler önüme bir siyah perde”

Tanrının suretiyim göz bebeklerinde senin gördüm de bildim seni beni

Vurup indirdiler beni. Vurup kaldırdılar

Yüzüm yerde, kentin tozunu çektim son bir kere

Son bir kere çektim bir ah,

                                          ah kentin tozu son nefesimde

Yüzükoyun yerde kaldım bir fotoğraf son bir kere ayakkabılarım

Delik deşik kent ben bir düştüm de

“Tozlu yollarına düştüm de geldim”

Bir düştüm son bir kere ciğerlerimde kum yüzüm yerde yer sahil kıyı köşe
Nereye gider bu, bu dalga bu deniz bu tuz bu su bu doldu ciğerlerime

Gözlerinizin içine baka baka düşürdüler beni son bir kere geçip giderken an zaman

Kaç oldu üç oldu kentimde biri düştüm biri düştüm sahilde biri payitahtında bir yok welat
Ah kanê welat ka destên we ka rûyên we

Anda dört ayaklı minare vurulmuş yaralı yara derin

"Yine mi gurbetten kara haber var."

Haber var yine kara yine bilmedim sıla nere gurbet nere
Yara derin, derim yara, brin kur kur e

Yüzüm yerde
Rûyê min rûye zemîn
Rûyê min li erdê

Kent benim kanım. Sıcak

Sıcak sütünden annemin içtim son bir defa

Ben düştüm düşürdüler beni gözler önünde görmedi kimse

Görmedi kimse omuzlarında taşırken taşanı gözler önünde

Çektiler beni kancalarıyla etimden kanca gözlerle gördüler çektiler gördünüz

Ne gördünüz yüzüm yerde sırtım yerde yediler ömrüm dönün

Dön önüne bak yere bak 

                                 bak ağlama bir

Ağlama bir daha benim için

"Çimenler üstünde gözyaşları var"