Hasret Gültekin'e otuz yıllık hasretim"

Pir Sultan’ım yaratıldım kul deyi Zalımların elinde mi öl deyi Sesi hâlâ kulaklarımda: “ Rabe em herin wî tay.” “Kalk karşı yakaya geçelim.” “Wî tay” , karşı yaka, ırmağın, dağın öte yanı. Hasret “wî tay ”ı, ((Türkçeleştirerek “ütay” ya da “utay” diye söyler ve) “ ütopya ”nın Kürtçe karşılığı gibi görürdü. Hasret’in doğduğu “ Han Köyü” (Gundê Xanê) de dahil Koçgiri’de her bahar xortên nûcîvan delikanlılık çağındaki gençler, kar sularının erimesiyle çoşmuş ırmağa dönmüş derenin öte yakasına geçmeye can atarlar. Aileler için kabustur bu heves, dere insan boyunda kayaları tahtadanmış gibi sürükleyip götürürdü çünkü. Hasret’e göre “ütopya”larımıza ulaşabilmek için, coşkun akan sellerden öte yakaya geçme cesaretini göstermek lazımdı. “ Öte yaka ”ya düşmanca bir kundaklamayla gideceğini, gidip bir daha dönmeyeceğini nereden bilirdik? Baharın açtığı sınavdı “wî tay” a geçme sınavı, bu sınava girmek şarttı. Dünya bizsiz de dünyaydı belki ama ona katılma...