Rêwîtiya Dûr

Em hînê ji mal derneketibun rêwîtiya me dest pê kiribû. Me nedizaniya ku em diçin lê me dest pê çuyine kiribû. Me dîl da. Me dîl da û em rê ve ketin. 

Em hînê ji mal derneketibûn rêwîtî dest pê kir. Rêwîtiya me. Berî her tiştî zimanê me dest pê guherinê kir, tu ku dipirsî. Wekî dest pê kirina guherina axê, hewayê, agirê û avê. Me nedizaniya ku em diguherin lê me dest pê guherinê kiribû.

Li vê rê de giran giran em her yek dibûn yekî dî. Malê di me heldiweşiyan. Aqlê di me. Perestîşgehên me. Bîrdarên me. Bîrdarên hundirên me, derveyî me. Heldiweşiyan.

Me digo gelo va reya rêkî çi xweş e! 

Niha, daholê rojan 

navê di me dimale

ji rupelê bîran

di dil de 

fîz û fîz in

kilamê di jiyan

gava ku çemê şevê 

hêşa me dixendiqand

me çav dikir ku

êdî em bigîhîjin jiyaneke nû!

em berê ji kincê di xwe xelas bûn, paşê em ji navê di xwe xelas bûn, me nedizaniya ku em ji zimanê xwe jî xelas dibin, lê me digo em ji qedera xwe xelas bin! 

Gotin na, hînê rêwîtiya we neqediye, win ji xwe xelas bin jî nikarin ji me xelas bin.