Bir gideriz, bir daha da gitmeyiz

Dêrik yanıyor. Şimdi de, kim bilir kaçıncı defa, Dêrik ateş altında; kim bilir kaçıncı defa Cizre, Silopi, Silvan... gibi.

*

Metin Feyzioğlu, bir cenazelik "terörist" oldu.

Tahir Bey'in ölümü hükümeti bile üzdü, görünüşe göre. Başsağlığı dediler, üzgünüz dediler, rahmet dilediler, vicdan gelme mi desek, politikaların kötülüğüne ayma mı desek, dostlar başsağlığında görsün mü desek? Barolar Birliği Başkanı'nı da üzdü, kalktı Diyarbakır'a gitti, tepki göreceğini bile bile, tabut omuzladı; fiili özeleştiri mi desek, hukukun kıymetine uyanma mı desek, durumu kurtarma mı desek? Bu üç figürler dışında, insan, insan hakları, demokrasi, özgürlük, hak, hukuk filan meselelerinde hükümet ve hükümetler gibi düşünmeyenler, düşünmek istemeyenler, "Devlet şiddetinin böyle kullanılması bize barış değil, daha pis savaşlar getirir" diye bilip dil dökenler, sosyal demokratlar, liberal demokratlar, demokrat Müslümanlar da saldırıyı kınadı, ölüme üzüldü, yası paylaştı. Ne iyi, diyebiliriz, ne iyi, hâlâ kirli yolların değil temiz yolların açık olmasını isteyen ne çok kişi var, o kadar da az değiliz sanki, sanki bir güç var her şeye rağmen umut verecek.

*
Fakat, fakat her ölüm aynı ölüm değil mi yoksa? Yoksa, yaptığı işleri bildiğimiz, düzgün insan olduğuna emin olduğumuz, en zor koşullarda dayanıklılığını kanıtlamış ve şu ünlü "eğitimli, kültürlü, vicdanlı, az da cüzdanlı vasat sınıfın" görsel, biyografik, söylemsel kısır ölçütlerine hitap eden ölülerle etmeyen ölüler arasında bir fark var sanki. Sanki hükümet ve devlet sözcülerinin ilan edilmiş, "kutsal ölü, sıradan ölü, lanetli ölü" kategarizasyonuna, ilan edilmemiş "çok ağlanacak ölü, az ağlanacak ölü, sırt dönülecek ölü" kategorileriyle cevap veriliyor. Bir sır vermek gerek bu gözyaşı ticaretine, siz olmasanız da Kürtler kendi ölülerine ağlayabilir, bunu bilmediğiniz için oralara kadar yoruluyorsanız, yorulmayın beyim.

Barolar Birliği Başkanı ve 80 ilin baroları, hani sık sık, "Hukuk. Hukukun üstünlüğü. Demokrasilerde şiddet olmaz. Şiddet ne kötü bir şey" nutukları atan, AK Parti döneminin hukuksuzluklarını saya saya dillerinde tüy biten o cüppeli heyet, cüppelerini çıkarıp memleketlerine döndüler Amed'den, aha şuracıkta ateş altındaki Derik'e gitmediler, o tarafa yüzlerini bile dönüp bakmadılar, sorsan yüz bile çevirebilirler, sanki.

*
"Dost düşman bilsin ki bir gider bin geliriz" diye tweet attı Barolar Birliği Başkanı, Tahir Elçi'nin tabutunu omuzladığı fotoğrafı paylaşarak. Altına da bir dostu yapıştırıverdi, "Sen ne zaman terörist oldun Metin" diye. Metin terörist oldu ama bir cenazelik, çünkü primi var bu cenazenin. Çünkü Tahir Elçi demek hak ve hukuk mücadelesi demek, sadece Amed'de, Ankara'da, İstanbul'da değil, Paris'te, Strazburg'da, Belçika'da da, onunla adın iyi anılırsa, belki tabutunu omuzlayan da hukukçu derler. O cenazede saygın hukukçular olacağını, onların hıçkıra hıçkıra ağlayacağını da biliyorsanız, prim katlanır da katlanır...

Cenazeye 80 il barosunu çağırdınız, geldiniz, öyle de geri döndünüz (elbette, Kürt illerinin baroları ve diğer illerde aynı mücadeleyi verenleri tenzih ederek, "80" çağrısına cevaben söylüyoruz); arkadaşınıza söyleyin, o kadar de terörist olamadınız. "Terör, terörist" lafı, anmayı çok sevdiğiniz tamlamada, "evrensel hukuk"ta değil ama sizin hukukta var nasılsa, kolay anlaşırsınız arkadaşınızla. "Bir gideriz bir daha da gitmeyiz" diye tercüme edebiliriz cümleyi, yeni bir aziz, yani halkla ilişkiler değeri olan cenazede buluşana kadar, esen kalın...

*
Sanki cenazesine gittikleri insanın "insan hakları, barış ve demokrasi" mücadelesini demeçleriyle övmekle tüm yükü üstlerinden attılar, bir tabut omuzladılar, hukukçuları ve ardından ağladıkları aziz insana borçları tamam oldu. Ne güzel ağladınız ama, yeni bir azizin ölümüne kadar, onun da canını alan türbülans sürsün gitsin. Vakit bulursanız, AK Parti'yi eleştirirsiniz yine.
"Hendek" diyeceksenizi, biliyoruz, "Ama hendek, ama terör..." Peki, hiç düşündünüz mü, kazmadığınız hukuki hendeklerin bir aksülameli olmasın onlar?

*
Hrant Dink tarifesi var bir de, "Hrant bizim kardeşimiz, ne iyi insandı, ama Ermeni diyasporasının oyunlarına gelmeyiz" özetli. Merhum Tahir beye de aynı tarifeden bir saygı makamı açılıyor, sanki sizin saygınıza ihtiyaç varmış gibi, diyesi geliyor insanın...

*

Derik yanıyor. Canlar ateş altında, canlar gidiyor. "Fırat'ın öte yanı"nda herkes aynı değerde değil, bir daha anlıyoruz, yaşarken de ölürken de. Yazık. Ne yazık.