Tava Miriyan
1 Ez miribûm l ê mirî nebûm. Min kir bin tavekî zûve mirî de xwe germ kim. Çermê xwe. Hestiyên xwe. Êşa xwe. Êşa dil, êşa m êjû, êşa kezeb. Hestî û çerm ê’d min wek cemed in; dil, m êjû û kezeb ê'd min tijî agirin bin berfa pîrik ê da. Êşa min wek pîzota komirr tîn dide der dora xwe. Êşa miriyan tava zindiyan e. Ez niha vegeriyam hatim ji xwe helanînê. Hogir ku min jê xwast xeliyê bavêjin ser min, niha dikin min ji vê çalê derxinin. Şunda min pir rind e, qe pê nizanin. - Li'lo qa min bi ziman ê xwe gorna xwe vekir, win çima min jê derdixinin? 2 Wan ez derxistim. Li ser maseya otopsiyê da fîtikek dişewite, fîtikek ku tê da tavek mirî dibiriqe. Gelo ew li çi digerin? Li birînan digerin, birînên ku bi destên xwe vekirine, birîn ên ku bi destên min hatine vekirin. Min nekanî ku bibêjim, birano dev ji lê gerînê berdin, ez bi şîn im. Şîna xwe nagirim na, ne şîna mirina xwe ne jî şîna jiyana xwe. Ez şîna şînê digirim. Min mirekeba reş li serê xwe da rijan