utay

Atını karanlıkta uçar görünce anladık  Fırlayıp giden kuşlarla birlik Vurulmuştu Mehmet Emin Atı şaşkındı, biz değildik Atı ovaya ağladı, biz içimize ağladık Sesi kalbimize saplandı o tüfeğin, kurşunu sırtına Düştü can ağacından daha yeşerirken Gördüğü ancak ancak 15 bahardı İki yazdır atıyla yayladan yaylaya uçardı Cenaze yerdeyken daha tutanağa yazıldık: İki teneke mazot, birkaç heybe öteberi, çul, çaput.  Bir de sormadıkları var hiç katiplerin Kalbimizdeki yükler girmez belgelere: İki satır haber, kim öldü, kim kaldı, tuz ekmek hakkı, hal hatır.  Bir de tenimizdeki can.  Üç katır, iki atınan başka ne taşınır? Çok can bıraktık buralarda, kurulduğundan beri bu sınır Sınır Biliriz İlk günden beri Vergisi can olan çizgi

Ay Bir ay “Bir ay doğar İlk akşamdan geceden” Ayın doğduğu ilk akşamdı, göz de doğdu. Bu böyle oldu, beyazı oradan, ikisinin de beyazı. Ama bütün bunlar ay doğmadandı. Beyazın yaşadığı tek yer beyazdı, bütün bunlar olmadan. Ne ay ne gözdü, ay ile gözü buluşturan. Bir yüz. Bir yüzdü… “Şavkı tuttu pencereden bacadan” “Şavkı vurdu…” Dağ Dağlar Dağlar kış “Dağlar kış imiş, yolcum üşümüş.” Gelir aşağıdan, söylerim söylemez. Elinde tuttuğu kendi dağı değil mi onunda? Uykusuz. Dünkü geceden. Yarınki geceden… Bir sesim var şimdi dağdan yansıyan, incele incele. Hoş değil. Gönlüm. Ah, bilmez miyim, uyanmaz bir daha, o uykunun dağına uzanan… Ay Bir ay Bir ay batar Daha doğmadan Ele kapanan yüz Kalpte işleyen dağ Açma Açma yaramı “Baş yastığı kendine eş değil” Bütün bunlar da ay battıktan sonraydı... **

Roboski katliamına ilişkin takipsizlik kararı,  Türkiye Cumhuriyeti sınırları üstünde,  içinde ve dışında birilerinin ölümünü  hukuki açıdan soruşturma,  kovuşturma konusu yapılamayacağını  ilan ediyor.

'Minareli kubbeli' siluet,  beton, cam ve çeliğin  göğü delen arzusuna yeniliyor.  "İstanbul değerleri"ni  en çok dile getirenlerin  eliyle yapılıyor hem de bu işler.