utay

'Çıplak arama'  anayasaya ve yasalara aykırıdır.  Kanunsuz yetkiler  yönetmelik hileleriyle  hepimize normal gibi gösteriliyor.

Türkiye Cumhuriyeti'nin  yazılı anayasası dışında  bir de yazısızı var.  Bu ikinciye göre  'TÜİK' denince insan hakları biter.  Polis, Aleviliğe kamu önünde  mücrim iması yapabilir.  Güvenlik istediğini alır, istediğini bırakır.  Biz de bunları görmeyiz,  çünkü devletin bir eli  gözümüzü çıkarmıştır.

Başbakan Erdoğan'ın 'Kürdistan'  deme tabusunu yıkması  iyi elbette,  fakat Kürtlerin beklentileri  iyi sözlerle değil,  hukukla karşılanır ancak:  Dağ da   cezaevi de  kalplerdeki kırıklıklar da  hukuk ve adaletle  boşalır.

BASINA VE KAMUOYUNA Hayrettin Eren 12 Eylül faşist cuntası döneminde gözaltında kaybedilen devrimcilerden biri. 26 yaşındaki Hayrettin Eren, 21 Kasım 1980’de gözaltına alındı. Günlerce Gayrettepe’deki siyasi şubede sorgulandı. O dönemin birçok tanığı olmasına rağmen devlet Hayrettin’in gözaltına alındığını hep inkar etti. Eren ailesi, Cumartesi Anneleri, İHD İstanbul Şubesi Kayıplara Karşı Komisyon, insan hakları savunucuları ve Hayri’nin dostları 21 Kasım 2013’te onun gözaltına alındığı yerde Saraçhane’de buluşuyor. Hayri’nin gözaltına alındığı Haşim İşçan geçidinin üzerinde saat 11.00’de gerçekleşecek buluşmada “Kayıplarımızın gömüldüğü yerler açıklansın, sorumlular yargılansın” denilecek.

Erdoğan'ın Sünni Kerbela algısının  Alevilerin Kerbelası'yla ilgisi  sadece tarih ve isimlerde.  Muharrem İnce'nin  isimlerle kurulu söylemiyse  söylediğinin tersini gösteriyor. Siyasette isimler günlerindeyiz. İktidarıyla, muhalefetiyle... İsimler üzerinden mesajlar yollanıyor, sorular soruluyor, cevaplar veriliyor. 

Uyku tutmayınca, çoktandır aklımda olan bir şeyi yaptım. "Dewo" şarkısı için aklımdan geçenleri not ettim.  Önce şarkı, sonra güftesi ve en son notlar... Dibên li lê çiyayên me bi hobe bî (Derler dağlarımız obalı olsun) ava gundê me bi nobe bî (Köyümüzün suyu nöbetle olsun) Mala me li handa mala we bî (Evimiz evinizin yanında olsun) Diwarê orte bila tune bî (Ortadaki duvar da olmasın) Can ser canê te ra wêy tobe bî (Canın üstüne can töbe olsun) Dewo dewo bibe ez te dakim (Ayran, ayran seni ben çalkalayayım) Bejnika fitoz paş te bakim (İnce boyumu ardından sallayayım) Wan cahîlan ji xewê rakim (Bu cahilleri uykudan uyandırayım) Wan xortikan li xwe şakim (Bu gençleri kendileriyle seviştireyim) Dibê li lê tu qewaxa mina li serê kanîyan (Derler ki sen çeşmelerdeki kavağımsın) Top hev bun insanê buyan (Bir araya gelmiş düğün insanları) Yekî kî dikevî ara min û te (Seninle arama girerse biri) Dudan biweşi bimînî

Hiç görmediğim ağabeyim Hayrettin Eren'e  ve hep görmek istediğim  sevgili kardeşim Faruk Eren'e.  Komşu kimdir? Cumartesi Annelerinin bugünkü oturumundan bu soru. “İnsanın kaidesi insandır” dediydi Novalis. İnsan, insan üstünde durur. İnsan insan yanında durur. İnsan insanın yanındadır. Yan yanalık, bugünüdür insanın. Üst üstelik, geçmişle bağı. Cumartesi Anneleri “geçmiş”te ellerinden, kucaklarından, ocaklarından alınmış insanlar için buradalar. 450 haftadır. Yanlarının boşluğundan yakınıyor Mikail Kırbayır. Cemil Kırbayır’ın ağabeyi. Bir sitem mi söyledikleri? Komşuluk hukukuna yolluyor, ağır, acılı sesiyle dinleyenleri. “Komşular, siz neredesiniz?”

Bekâr tekinsizdir.  Anne-babalarından  çeşitli otoritelere  herkes onlar adına kaygılanmış,  giderek onları kaygı konusu saymıştır.  Bugün yine başları dertte. Ba şbakan Erdoğan’ın öğrenci evlerine çekidüzen verme tartışmasında birbirinden şaşırtıcı (En çok da bazı hükümet üyeleri şaşırmış olmalı, örneğin Bülent Arınç) boyutlara giden unsurlar var. En kaba özetle, öğrenci (bekâr), ihbar, valiliğin müdahalesi-gereğini yapması, muhafazakâr demokrat anlayışa terslik. Bir de emanet. Tuhaf, kaldırılamayacak bir tehlike imasının eşliğinde.