KIRIKLAR

Kırıklar

1

Yollar sarı. Yapraklar ve ufuk

Ömrün altın yağmuru. Dallardan

Zihne sıçrayan huzursuzluk

Bileceksiniz, yaz bitti.

Yaz!

Bitti... Erimiş altından akıntı

Bitiyor güz de... Eldeki

Ceviz boyası, kulaktaki hışırtı...

Gülümseme donarsa

Yaşam da donar

Sonrasında ne var?

Umut sussun

Sınıfın kalanı versin yanıtı

2

Serviler yeşil. Kopkoyu

Salasını okur

Düşmüş yaprakların

Yumuşak iğnelere:

Ölümdür

Solmayan

Geçen kıştı

Soğukla boğuştuk

Baharda yaşamla

Yalnız da geçer

Güz dediğinse

3

Güz geldi

Gördüm

Rüzgardaki çalımını

Mevsimlerin güzü, ömrün

Bırakın kurumlansın

O karınca

Ben ağustosu süzdüm

Fısıldarım

Dostların kulağına

4

Karı bekliyorum:

Ellerim göğüslerimin üzerinde

Renkleri öteleyen taneler

Zemheri abanozundaki beyaz serap

Yaprak hışırtısı kulağımda, demlik uğultusu

Sırt sırtayız

Sen ve hayalin

Ağacımız yapraksız

Odamız kapısız

Bir sınavdır güz

Kazanana bir kış

Kaybedene bir kış

5

Kar üstünde bir kalabalık. Bekliyor

Beklenmeyeni ve herkesin beklediğini

Kar. Yamaçta kar var. Tepede

Çalıda, servide, havada... Kar

Kapandı gidenlerin izi

Beyaz

Bir yüzü örtünün

Siyah bir yüzü...

Dünya

Bir madalyon

Dönen havada

Kimde sıra?

Çocuklar pencerede. Serçeler

Kadınlar kapıda. Saçakta

Buz. Bekliyoruz...

Biri gelmeli... Biri gelmeli

Kardan geçip gidenlerin biri

Hazırlanıyor bekleyenler

Hiç hazır olunamayana:

Biri mendilini hazırlıyor

Biri gözyaşını

Biri anılarını hazırlıyor

Biri kendini

Biri mendilini yitirecek, biri gözyaşını, biri anılarını, biri kendini...

Kar...

Karın bugün çok yakıcı bir şarkısı var